386

299.

Батюшка съ матушкой споръ сучинилъ:
Батюшкѣ надо за князя отдать,
Матушкѣ надо да въ старушки постричь.
«Садись-ка ты, дитятко, да на золотой на стулъ,
Постригемъ тя, дитятко, старушкою!» —
— «Дай волю, матушка, въ баенку схожу!» —
— «Вытопишь ты, дитятко, старушкою...
Да садись-ка ты, дитятко, да на золотой на стулъ,
Постригемъ тя, дитятко, старушкою!» —
— «Дай волю, матушка, божатушку дождусь!» —
— «Садись-ка ты, дитятко, да на золотой на стулъ,
Постригемъ тя, дитятко, старушкою!»
— «Дай волю, матушка, я косы заплету!» —
— «Остригемъ у дитятки ножницами...»
Мало по малу да стукъ во крыльцо,
Стукъ во крыльцо да еще брякъ во крыльцо:
Да батюшка идетъ да молода князя ведетъ;
Молодой князь идетъ да золоты вѣнцы несетъ.
Матушка на ей да ли распрогнѣвалася;
Хватила она дитятка за бѣлые волоса,
Ушибла она дитятка о сырую о землю.

Олонецкая губернія. Гильфердингъ, № 300.